"Od początku najlepsi"
1900-1945

Dokument założenia Bayernu przez Franza Johna obejmował na poczatku 18 nazwisk. W 1907 roku, kiedy siedzibę klubu przeniesiono na "Bayern-Platz" przy Leopoldstrasse członków było prawie dwa razy więcej.
Klub rozwijał się w zaskakującym tempie. Mecz inauguracyjny na nowym obiekcie FCB wygrał 8:1. W 1910 roku Bayern wywalczył tytuł lokalnego mistrza ("Ortskreismeister"). W następnym sezonie klub również obronił tytuł. Wówczas Bayern miał już w swoim składzie reprezentanta Niemiec, Maxa Gaberl Gablonskyiego, który w wygranym 16 Maja 1910, 3:0 meczu z Belgią po raz pierwszy ubrał trykot reprezentacji.
W 1920 roku Bayern miał już 700 członków i był, tym czym dzisiaj nadal jest : największym klubem w Monachium. W 26 sezonie istnienia klubu Bayern zdobył nawet Mistrzostwo Południowych Niemiec. 6 lat później przyszła pora na Mistrzostwo Niemiec, które wywalczyliśmy wynikiem 2:0 z Eintrachtem Frankfurt. Bramki strzelili Rohr i Krumm, wyróżnili się Heidkamp i Breinld.
FC Bayern stal się jednym z najlepszych klubów w Niemczech, lecz kiedy Simetsreiter, Goldbrunner i Moll zasilili drużynę olimpijska w Berlinie (1936) znacznie pogorszyła się jakość gry Monachijczyków.
Wybuchła II Wojna Światowa. Na kilka lat sport znikł z życia Bawarczyków.

"Odbudowa"
1946-1967

Po zakończeniu II Wojny Światowej piłkarze ligi niemieckiej potrzebowali trochę czasu, aby powrócić do dawnej formy. Zanim zainteresowanie piłka wróciło do kulminacyjnego punktu, minęło 9 lat. Wtedy drużyna reprezentacyjna Seppa Herbergera wróciła z MS, w Szwajcarii. Niemcy wywalczyli tam 1 miejsce, pokonując w finale wynikiem 3:2 Węgry. Niestety kluczowy gracz Bayernu, Jakob Streitle finałowy mecz musiał oglądać na trybunach.
W kolejnych latach rozgrywki reprezentacji bez udziału graczy FCB stały się rzadkością. W 1957 roku, w Augsburgu (Rosenaustadion) Bayern wygrywając 1:0 z Fortuna Duesseldorf po raz pierwszy zdobył Puchar Niemiec. Zwycięska bramkę strzelił Jobst. Niestety 5 lat później Monachijczycy trenowani przez Wilhelma Neudeckera nie zakwalifikowali się do gry w "świeżo" założonej Bundeslidze.
Po 2 latach Bayern zaatakował pierwsza ligę. Wówczas trenerem był Tschik Cajkovski. Od tego momentu FCB rozwijał się bardzo dynamicznie. Pojawiło się wiele ważnych nazwisk, m. in. Franz Beckenbauer.
Cajkovski stworzył "drużynę marzeń", składającą się z Beckenbauera, Seppa Maiera, Gerda Muellera i wielu innych wspaniałych graczy.
Ten skład doprowadził klub do coraz większych sukcesów. W 1965/66 FCB skończył sezon na 3 miejscu. W nagrodę Beckenbauer i Maier pojechali z reprezentacją na MS do Angli. Dotarli do finału, gdzie niestety przegrali z gospodarzami.
Bayern w tym sezonie mógł pochwalić się ponownym zwycięstwem Pucharu Niemiec. W finale, na stadionie Frankfurtu "czerwoni" wygrali 4:2 z Meidericher SV. Gole strzelili : 2 razy Brenninger, Ohlhauser i Beckenbauer.
Rok później, w 1967 roku FCB "wdrapał się" na szczyt europejskiej piłki, po raz 3 zdobył Puchar, pokonując w finale Hamburger SV 4:0. To jednak nie koniec sukcesów w tym sezonie. Beckenbauer, który w 109 minucie strzelił bramkę Glasgow Rangers, dzięki wzorowemu zaangażowaniu się w rozgrywkach europejskich zyskał sobie przydomek "Mr Europacup". Puchar Europy trafił do Monachium.

"Złote lata Bayernu"
1968-1976

W 1968 roku nastąpiła przebudowa. Branco Zebec zwolnił Cajkovskiego i wprowadził do drużyny kilka zakazów, mających na celu polepszenie gry piłkarzy. To nie mogło skończyć się dobrze, jednak kibice nie mieli powodu do narzekania. Tym razem Bayernowi udało się wygrać Mistrzostwo kraju i Puchar Niemiec. W międzyczasie w Bundeslidze pojawiła się Borussia Moenchengladbach, która w 1970 i w 1971 roku "odebrała" tytuł mistrza Bayernowi.
W 1972 roku, już na nowym obiekcie Monachijczycy mieli powody do świętowania. Strzelający wówczas dla Bayernu bramki Gerd Mueller ustanowił dotąd niepobity rekord. Zdobył 40 bramek w sezonie, a stosunek goli jego druzyny w ostatniej kolejce wyniósł 55:13, co również jest rekordem (Wówczas za wygrany mecz otrzymywano 2 pkt.). Drużyna FCB oprócz Mistrzostwa zdobyła jeszcze (w wygranym 2:1 meczu przeciwko 1 FC Koeln) Puchar Niemiec. Trenerem w tym zwycięskim sezonie był Udo Lattek.
W następnych latach Bayern zdobył kolejne 2 trofea mistrza Niemiec, oraz co najważniejsze wygrał Ligę Mistrzów. Po przebyciu długiej drogi Monachijczycy spotkali w finale Atletico Madrid. Wtedy w ostatnich minutach meczu "Katsche" Schwarzenbeck wyrównał wynik na 1:1, zapewniając Bayernowi druga szanse w meczu rewanżowym, w Brukseli, gdzie FCB wygrał 4:0. (po dwie bramki strzelili Uli Hoeness i Gerd Mueller.)
W tym samym roku (1974) niemiecka reprezentacja wygrała 2:1 z Holandią finał MS. W składzie było aż sześciu Bawarczyków (Maier, Beckenbauer, Schwarzenbeck, Breitner, Hoeness i Mueller), z których Breitner (karny) i Mueller strzelili gole.
W roku 1975 Bayern powtórzył swój sukces. W wygranym 2:0 (Roth, Mueller) meczu z Leeds w Paryzu FCB triumfował w Lidze Mistrzów. W następnym sezonie klub z Monachium ponownie zwyciężył europejski Puchar (1:0 przeciwko St. Etienne w Glasgow, bramkę strzelił Roth). Dodatkowo Bayern w tym roku zdobył Puchar Świata (0:0 i 2:0 z Belo Horizonte). W tych udanych latach druzyną kierował Dettmar Cramer. Niestety po tylu sukcesach FCB do roku 1980 pauzował w Bundeslidze.

"Przelom w dziejach Bayernu"
1977-1990

W Bayernie nastąpiły duże zmiany, lata bez tytułu. W 1977 roku Franz Beckenbauer zmienił klub na Cosmos New York, a sezon później Gerd Mueller opuścił Bayern, wybierając amerykański Fort Lauderdale Strikers.
W 1979 roku Uli Hoeness, w wieku 27 lat przejął funkcje menedżera klubu. Wówczas trenerem był Pal Csernai, zastępując Gyule Loranta, co spowodowało odejście prezydenta Neudeckera, który chciał oddać tą funkcje w ręce Maxa Merkela, byłego trenera TSV Monachium. Nowym szefem klubu został Willi O. Hoffmann.

Paul Breitner i młody Karl-Heinz Rummenigge, przez fanów nazywani "FC Breitnigge" w 1980 roku, po 6 latach przerwy znów wywalczyli z druzyną Bayernu Mistrzostwo Niemiec. W następnym sezonie klub z Monachium również obronił swoja pozycje. Przez te 2 lata za FCB znalazły się w podanej kolejności HSV, Stuttgart, Kaiserslautern.

W 1982 roku Bayern zwyciężył Puchar Niemiec, wygrywając 4:2 z 1. FC Nuernberg. Ten sezon jednak nie do końca był udany, ponieważ w finale Ligi Mistrzów FCB przegrał 1:0 z Aston Villa. W MS drużynie narodowej Niemiec również nie udało się wygrać finału, ulegając Włochom.

Dużym sukcesem piłkarzy Bayernu było 11-krotne zdobycie tytułu zawodnika roku. W latach 1965-1981 laureatami tego plebiscytu byli : Beckenbauer (4), Maier (3), Mueller (2), Rummenigge i Breitner (po 1).

W 1983 roku Lattek wrócił do Bayernu. W następnym sezonie FCB w finale Pucharu Niemiec pokonał Borussie Moenchen-Gladbach w rzutach karnych. Rok później, grający dotychczas w Gladbach Lothar Matthaeus przeniósł się do Bawarii. Niedługo potem zarząd klubu postanowił sprzedać Kalle Rummenigge do włoskiego Interu za rekordową sumę 11 mln. marek.

W kolejnym roku klub z Monachium został Mistrzem Niemiec. Posadę trenera objął Dr Fritz Scherer. W następnym sezonie Bawarczycy znów zdobyli Mistrzostwo. W 1987 roku klub również mógł świętować zwycięstwo mistrzowskiej szali. Niestety nie udało się zwyciężyć w LM. Bayern przegrał w finale 1:2 z FC Porto.
Rok później do Monachium trafił Jupp Heynckes. Jego zadaniem po odejściu Matthaeusa, Brehme, Edera, Hughesa, Michaela Rummenigge i Pfaffa było odbudowanie nowego, mocnego składu. Heynckes w 1989 i 1990 roku zdobył Mistrzostwo Niemiec, jednak największy cel, Puchar Europy pozostał nieosiągnięty. W 1990 Niemcy zdobyli Puchar Świata z 6 zawodnikami Bayernu ( Augenthaler, Reuter, Thon, Kohler, Pfluegler, Aumann).

"Szczęśliwe i smutne lata dla Bayernu"
2000-2004

W 2000 roku Bayern zdobywa kolejne Mistrzostwo Niemiec. Wywalcza łącznie 63 punkty i ma dobry stan bramkowy 62:37. Tego roku również wywalcza Puchar Ligi i Puchar Niemiec. Z sezonu 2000 mamy wiele powodów do radości. Sezon 2000-2001 to najlepszy, a zarazem najdramatyczniejszy sezon od kilkunastu lat dla Bayernu. Najpierw 23.05.2001r. odbył się mecz finałowy Ligi Mistrzów w Mediolanie. Po regulaminowym czasie i dogrywce był wynik 1:1. Zwycięzcę miały wyłonić "jedenastki". Wtedy to swój kunszt pokazał Oliver Kahn, który obronił rzut karny wykonywany prze Pellegrino i mecz zakończył się zwycięstwem Bayernu. Po powrocie do kraju Bawarczycy musieli walczyć o Deutsche Meister. W ostatniej kolejce Schalke wygrało mecz i w Gelsenkirchen trwała feta, gdyż Bayern w Hamburgu przegrywał 1:0. Jednak nadeszła 93 minuta i Patrick Anderson wyrównał wynik spotkania, strzelając bramkę w doliczonym czasie gry. Bayern zakończył sezon wygrana w Pucharze Interkontynentalnym. Bayern sezon 2001-2002 rozpoczął od przegranej z Liverpoolem w Superpucharze Europy 3:2. Sezon ten Bawarczycy zakończyli na trzecim miejscu za Borussia Dortmund i Bayerem Leverkusen. W następnym sezonie Bayern szybko odpadł z Ligi Mistrzów, mimo dobrej gry. Lecz w Bundeslidze nie miał sobie równych. Wygrywał mecz za meczem i sezon 2002-2003 zakończył mistrzostwem Bundesligi zdobywając 75 punktów, strzelając 70 bramek i tracąc zaledwie 25. W sezonie 2004 Bayern awansował z 2 miejsca w grupie do 1/8 Champions League. W Bundeslidze po rundzie jesiennej zajmował 2 miejsce, ustępując Werderowi Brema. W rundzie wiosennej Bayern Monachium doznał kilku przykrych porażek. Jednak zacznijmy od Ligi Mistrzów. W 1/8 finalu Bayern zmierzył się z Realem Madryt. W pierwszym meczu na Olympiastadion po bardzo dobrej grze FCB prowadził 1:0 po bramce Roya Makaay'a zdobytej w 75 minucie. Jednak 8 minut później po rzucie wolnym wykonywanym przez Roberto Carlosa było już 1:1. Fatalny błąd Olivera Kahna i niestety szanse na awans do 1/4 finału zmalały. W rewanżu na Santiago Bernabeu Bayern przegrał 0:1, a awans "Królewskim" zapewnił Zinedine Zidane. W Pucharze Niemiec było podobnie, chociaż mecz miał miejsce przez 1/8 Ligi Mistrzów. Alemannia Achen, zespól 2.Bundesliga pokonał Bayern w 1/4 DFB-Pokal, a przy pierwszym golu dla Achen zawinił Oliver Kahn. Blank, zawodnik Alemanni pokonał Kahna z około 35-metrów. Natomiast w Bundeslidze nie powodziło się lepiej. Bayern Monachium ostatecznie zajął 2 miejsce, jednak pod koniec sezonu doznał przykrych porażek, 1:3 z Werder Brema na własnym stadionie i 1:3 w Stuttgarcie z VfB. Antybohaterem meczu z Werderem był Oliver Kahn, który przepuścił pierwsza bramkę po własnym błędzie, kiedy to wypuścił z rak "łatwą" piłkę.